گفتمان ملی صلح و موازنه منفی
فرید مرجایی
:برگزاری شورای ملی صلح، گزارش شده در روزنامه كارگزاران 18تیر، خبر مبارك و
پراهمیتی بود. سخنرانی‌های نخستین نشست موسسان «شورای ملی صلح» ویژگی مدنی- دموكراتیك داشته و مفاهیم متنوع و گوناگونی چون عدالت، فقر، تندروی سیاسی- دیپماتیك، رانت، ایدز، روسپیگری و بیكاری مطرح شد. قابل درك است كه در شرایط استثنایی و جو كنونی جامعه- با تشدید روند حذف اصلاح‌طلبان در حوزه عمومی و استقرار بیشتر تك صدایی به جای گفتمان كثرت‌گرا- «حوزه صلح»، تریبون و جایگزین شود برای نقد و مطالبات حقوق بشر. ولی در نهایت می‌بایست تا حدی به جزئیات امروزی خود مسئله صلح نیز بپردازیم. بر عكس آن هم صادق است، در زمانی‌كه به بررسی مقوله مردم‌سالاری و كاست‌های آن می‌پردازیم، قاعدتا مفاهیم صلح و تهدید جنگ مطرح می‌گردد، ولی نه تا حدی كه فرصت كندوكاو در مورد انتخابات آزاد و دموكراتیك را ندهد. در مورد تنش و اصطكاك ایجاد شده از معضل برنامه هسته‌ای ایران، رسانه‌ها عبارت «دوطرف منازعه» را گهگاه به‌كار می‌برند، ولی این لحن و لفظ قابل بحث است. كشور ایران هرگز تهدیداتی علیه دیگر كشورها عنوان نكرده است كه مخاطب قرار گیرد. قاعدتا آنهایی كه در قامت تهدید كشورهای منطقه هستند باید دعوت به صلح و آرامش شوند، كه دست از تهدیدات نظامی و غیر قانونی خود بردارند. بدین جهت، لحن بعضی خبررسانی‌ها غیر مستقیم القا می‌كنند كه هر دو طرف منازعه تا حدودی در این جریان مقصر بوده‌اند، ولی قطعا این‌طور نیست. یك بررسی اجمالی تحولات و واقعیات سیاسی- تاریخی اخیر، به خوبی نشان می‌دهد كه این‌طور نیست. در یكی، دو سال گذشته، یك طرف منازعه، آمریكا و اسرائیل، تهدید به اقدام حمله نظامی و تهاجم كرده است، ولی از طرف ایران اعلان شده است كه اگر مورد تعارض و تهاجم قرار گیرد، دفاع مسلحانه خواهد كرد. به‌طور روشن و مسلم، دفاع از حریم كشور از دید قانون و عرف بین‌المللی مورد تصدیق و قبول است
متن کامل
یادداشتهای من از کانادا و کامیونیتی ایرانی کانادایی در زمینه های اجتماعی و سیاسی -
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر