by Shazde Asdola Mirza
12-Dec-2009
سال ۵۲ بود که به همراه مشتی دیگر سپاهی بهداشت و دانش، که "تصادفا" همگی از خانواده‌های ارتشی بودند، شرف یاب شدیم. تالار کاخ گلستان بود و گمانم ششم بهمن. هویدا نطق مختصری کرد که چون فارسیش چنگی بدل نمیزد، با دقت از روی کاغذ میخواند:
"سلطنت موهبتی است الهی که به خاندان جلیل پهلوی تفویض شده است. اعلیحضرت همایونی شاهنشاه آریامهر بزرگ ارتشتاران ..."
شبیه همان زرت و پرت‌ها را روی کتیبه داریوش خوانده بودم: "منم شاه شاهان، برادر خورشید و ماه، نور یزدان، همردیف ستارگان ...".
آنروز، اعلیحضرت نشسته بود و ما دست به خایه، مقابلش ایستاده بودیم. روی سنگ نبشته‌های تخت جمشید، داریوش بود و مشتی دست به سینه و دست بر دهان. فکر می‌کردم که دیگر بدتر از آن نمی‌شود! تحصیل کردگان مملکت آمده بودند به دستبوسی سایه خدا و خورشید آریا. تا اینکه نوبت خمینی رسید و به یاد شعر ایرج میرزا افتادم:
"از دست بوس میل به پابوس کرده ای
خاکت به سر، ترقی معکوس کرده ای!"
عکسی که می‌‌بینید، دوست عزیزی ملقب به "خر شانس" برایم فرستاده. تصویر مشتی بسیجی دیوانه است، که جای پای خامنه‌ای را پس از "شرف یابی" می‌‌بویند و می‌‌بوسند. دیدار ما با خمینی البته به مراتب آبرومندانه تر بود!
عقدکنان اولین سرپرست جهاد وزارت بهداری بود، دکتر جوانی از اصفهان. خدایش بیامرزد که خیلی بی شیله پیله و پاک میزد. همان روز بعد، رفت جبهه و دیگر نیامد! هر قدر قلب و ایمانش قوی بود، دست و پایی داشت مافنگی و بی زور و قوه.
امام که خطبه را خواند، یک خیل دیگر هم منتظر بودند - کور و کچل، شل و گر! هر کس آمده بود که یک جای آقا را ببوسد، تا حاجتش مستجاب شود. اما آنکه نگاهم را گرفت، طفل ده ساله‌ای بود از شهر کرد که بیچاره را بغل کنان، پدرش آورده بود. به وضوح ناقص الخلقه بود، با سندرمی مادر زاد. مرتب گریه میکرد و به خودش می‌‌پیچید. بوی تند ادرار و مدفوعش، آزار دهنده بود. با همه آن احوال، آورده بودندش که آقا توی دهانش تف کند، تا خدا هم به تبرک ایشان، شفا دهد!
عده‌ای معتقدند که این کس شعر‌ها بلایی است که اسلام بر سر ایران آورده. اما به احتمال زیاد، اینها بلایائی هستند که ایران بر اسلام وارد کرده! نه در عربستان، نه در مالزی و نه در آفریقا، مثال همچنین ذلت و چاپلوسی، بت سازی و بت پرستی را ندیده ام! حدسم این است که چنین سنت شنیع خایه مالی و جان نثاری دیوانه وار، تنها میتواند میراثی عمیق و چند هزار ساله باشد، از تمدنی به غایت بنده پرور و برده ساز! فرهنگی زورپرست و زورمدار که به سهولت شیفته شاهان، امامان و دیکتاتور‌های فاشیست و کمونیست میشود.
http://www.iranian.com/main/print/90459
یادداشتهای من از کانادا و کامیونیتی ایرانی کانادایی در زمینه های اجتماعی و سیاسی -
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر