بیان

مقدمه :مطبوعات‌ را رکن چهارم دموکراسی خوانده اند. باید گفت مطبوعات آزاد در راستای ایفای وظیفه حساس آگاهی رسانی هم به سیاست گذاران و هم به مردم در هر سیستم دمکراتی، نقشی اساسی دارد.در كشورهای استبدادی خبررسانی و روزنامه نگاری كاری خطرناك تلقی میشود و روزنامه نگاران بهای روشنگری و آگاهی بخشی را با زندان و گاها با جان خود می دهند. از روسیه در اروپا گرفته تا ایران، عربستان، لیبی، مصر در آسیا تا زیمبابوه و ... در آفریقا و گواتمالا و ... در آمریکای جنوبی.كشورهای آزادی مانند كانادا هم دوران سانسور و سختی را سپری كرده اند و برای سپری کردن پروسه دمکراسی تلاش و کوشش بسیاری کردند تا مردم از نعمت آزادی بیان و مطبوعات برخوردار شوند، اما شكی نیست كه بسیاری از سیاستمداران همچنان میانه چندان خوبی با مطبوعات ندارند و به همین دلیل سعی می كنند از مصاحبه با خبرنگاران پرهیز كنند.همین چند ماه پیش بود كه دادگاه خانم اونیل خبرنگار روزنامه اتاواسیتیزن كه خانه و دفتر كارش در ژانویه سال 2004 به دلیل اعلام خبر نقش آر.سی.ام.پی در دستگیری ماهر آرار مورد هجوم قرار گرفت، برگزار و از سوی دادگاه تبرئه شد. آر.سی . ام پی می خواست وی نام منبع خبر را افشا كند. همین خبر بود كه به یكی از بزرگترین خبرها تبدیل شد و سیاست خارجی كانادا و آمریكا را تحت الشعاع قرار داد.ماه گذشته بود كه نخست وزیر، استفن هارپر، در یك اقدام شجاعانه، از ماهر آرار به خاطر نقش آر.سی.ام.پی عذرخواهی كرد؛ كاری كه در شرق منجمله ایران (من به یاد ندارم) انجام گرفته باشد و كسی اشتباهی را بر عهده گرفته باشد. یك بار شاه در سال 57 به اشتباهش اعتراف كرد و گفت من صدای انقلاب شما را شنیدم كه دیگر كار از كار گذشته بود و ایران و مردم ایران و منطقه وارد مرحله دیگری شده بودند كه سرنوشت همه را تغییر داد.آزادی بیان شرط لازم است، ولی برای ملیتهای مختلف و مهاجران در كانادا کافی نیست، زیرا خبررسانی و ارتباط بین دو جامعه (‌مهاجر و میزبان)‌و تبادل خواسته های مردم آن جامعه به سیاستمداران و بر عكس، نیاز به عوامل دیگری هم دارد. منابع مالی، ‌اطلاع رسانی به زبان انگلیسی به طور حرفه ای، ‌داشتن رسانه های جمعی مبتنی بر اصول حرفه ای و اخلاق. من قضاوت را به خود خوانندگان وا می گذارم و تنها به این موضوع اشار ه می كنم كه خبررسانی و برقراری ارتباط بین مردم و دست اندرکاران سیاست و شناساندن جامعه ایرانی (همه اقشار آن و نه تنها آن بخشی كه یا به دلیل توانائی مالی و یا علاقه شخصی به حزبی نزدیك شده اند)‌ یك كار مسئولانه است كه تنها عشق به ایران و اهمیت دادن به نقش ایرانیان باعث میشود تا با تمامی مشكلات بدون هیچ چشمداشت مادی و یا منافع شخصی و گروهی به آن مبادرت كرد.در هر حال انتخابات كانادا نزدیك است. هر لحظه امكان اعلام آن میرود. نخست وزیر در حال بخشش های مالی ست مانند كمك به متروی تورنتو و "یورك"، كمك به مزرعه داران و بودجه ای گزاف به صنایع نفتی برای بهبود محیط زیست که همه نشان از نزدیک بودن انتخابات دارد. از دفتر استفان دیان رهبر جدید حزب لیبرال خواستیم كه با وی گفت و گویی داشته باشیم تا بخشی از نظرات جامعه ایرانی را به آنان منتقل كنیم، زیرا در گذشته اشتباهات سیاسی جدی توسط بعضی از نمایندگان این حزب علیه منافع جامعه ایرانی (‌به دلیل عدم اطلاع رسانی جامعه ما و كم كاری لیبرال ها)‌ كه در بحث جداگانه ای در طول انتخابات به آن خواهیم پرداخت، صورت گرفته است.از آنجا كه امكان رفتن به اتاوا كم بود، و آقای ‌استفان دیان هم سفرهای انتخاباتی خود را شروع كرده و هر روز در نقطه ای از این كشور پهناور بسر میبرد کمی این تقاضا به درازا کشید، اما بالاخره با كمك فرانچسكو میله (Francesco Miele ,constituency office) از دفتر مونتریال، اندره لامار (Andre Lamarre) مدیر ارتباطات، و الیزابت وایتینگ(Elizabeth Whiting) این مهم انجام شد که در همین جا از تک تک آنان برای تسهیل در انجام این گفت وگو سپاسگزاریم. قرار شد كه آقای دیان به پرسش های ما كه كم هم نبود به صورت کتبی پاسخ بدهد. وی به تمامی پرسشها پاسخ داد كه جا دارد صمیمانه از وی به دلیل احترام گذاشتن به جامعه ایرانی و باور وی به دموكراسی سپاسگزاری كنیم.

برای متن کامل www.bayanupload.blogspot.com