آیا لیبرال های انتاریو ،بازی انتخاباتی را به محافظه کاران واگذار کرده اند ؟
سعید سلطانپور
آیا اعلام عدم نامزدی مجدد دیوید کاپلان یکی از خانواده های یهودی کانادایی با نفوذ لیبرال ها ، در حوزه انتخابیه دان ولی غربی ( تورنتو ) در روز 13 جولای 2011 ، نشانه هایی از پذیرفت شکست دراردوی حزب لیبرال انتاریو می باشد . ؟ .
از انجا که استعفا در سن 46 سالگی ، در بین سیاستمداران کانادایی چندان رایج نیست ، استفعای دیوید کاپلان در استانه انتخابات 6 ، اکتبر انتاریو ، برای کسی که نامزد احتمالی رهبری حزب هست ، تئوری شکست را تقویت می کند . استعفای کاپلان ، شرایط مبارزه انتخاباتی جانشین وی در زمانی که انتخابات شروع شده است ، را بسیار دشوار می کند. شاید شرلی کارول عضو انجمن شهر از دان ولی غربی بتواند خلا نام و تجربه سیاسی کاپلان را پر کند . احتمال نامزدی شرلی کارول که با شهرداری راب فورد ، آرزو های وی برای شهردار شدن ، تا حدود زیادی تیره شد ، برای پست جدید زیاد است.
مادر دیوید ،الینور،نماینده مجلس انتاریو از دان ولی غربی از سال 1985 تا 1997 بود. وی بعدا به نمایند گ از تورن هیل به اتاوا رفت و ابتدا به عنوان وزیر بهداشت و سپس وزیر مهاجرت و بعد هم وزیر درامد ملی در کابیته ژان کریتین تا سال 2003 خدمت کرد . با انتخاب پل مارتین ، که به تسویه طرفداران کریتین از دولت ژان کریتین پرداخت الینور نیز از کابینه کنار گذاشته شدبطوری که وی در سال 2004 بازنشستگی خود را اعلام کرد. سیاست اشتباه مارتین سر اغاز تفرقه د رحزب لیبرال که به شکست سنگین 2011 لیبرال ها تا مرز تلاشی ، بود.
د ر هر حال در دنیای سیاست ، سیاستمداران حرفه ای ، براحتی از کرسی های خود استعفا نمی دهند مگر اینکه ، منافع بزرگتری برای حزب و یا خود شخص داشته باشد . هر چند بخش خصوصی با حقوق ها ی جذاب ، این افرادرا برای تضمین قراردادهای آتی در سطح داخلی و بین المللی ، به استخدام خود در می اورند ولی نباید از نظر دور داشت که سیاست ، قدرت می اورد و جذابیت بسیار بالایی برای همگان دارد .
هر چند تورنتو استار از کا پلان به عنوان نامزد رهبری حزب لیبرال انتاریو یا د می کند ولی بنظر من ، انتخاب شدن کسی که در مجلس صندلی ندارد ، حمایت زیادی را داخل حزب بدست نخواهد اورد . زیرا حضور در مجلس و پرسش و پاسخ ها هست که رهبر ان احزاب را توسط رسانه ها برای مردم جذاب تر خواهدکرد .
با استعفای کاپلان ، تعداد بازنشستگان لیبرالها در این دوره به 14 نفر رسید ه است هر چند با حذف این 14 نفر ، لیبرال ها همچنان در اکثریت هستند ولی . چهر ه هایی نظیر ساندرا پاپالتو ،وزیر توسعه اقتصادی ، از حوزه ویندزور غربی - کسی که 20 سال کرسی نمایندگی در دانوپورت - وزیر رابط دولتها – مونیک اسمیت از شهر نیپسینگ که از سال 2003 در این کرسی خدمت می کند . - پدر مونیک ریچارد اسمیت از 1965 تا 1977 نماینده این حوزه بوده است . استیو پیترز – رئیس مجلس که از سال 1999 از حوزه انتخابیه ( الگین – میدلسکس – لندن ) تا این دوره خدمت کرده است . همچنین تونی راپچت از حوزه انتخابیه دونپورت ( تورنتو ) که از 1981 درمجلس حضور داشته است عضو با سابقه ای است که بعد از مرگ ناگهانی بروس کوزیو – نماینده لیبرال از اسکس در سن 53 سالگی تصمیم به بازنشستگی گرفته است . گری فیلیپس نماینده حوزه ( اسکاربورو –ایجین کورت ) که از 1987 در مجلس حضور دارد و این اواخر پست ( وزیر بدون وزارتخانه ) و ریاست کابینه را به عهده داشت نیز از لیبرالهایی است که قصد دارد در قدرت بازنشسته شود.
در سیاست کانادا مخصوصا در شهر های کوچکتر ، اگر سیاستمداری ارتباط نزدیکی با مردم حوزه خود داتشه باشد و به فسادمالی متهم نباشد ، شانس اندکی برای رقبا برای انتخاب شدن خواهد داشت . . بنابراین عدم حضور این افراد یعنی ا ز دست دادن ده ها سال تجربه در سیاست و مردم داری و حضور نمایندگان کم سابقه تر لیبرال به عنوان نامزد انتخاباتی مسیر را برای از دست دادن افکار عمومی و سمت دادن رای های خاکستری ( رای های خاموش که در اخرین لطخات به تیم برنده رای می دهند )؛ تهدید جدی برای دولت اکثریتی لیبرال ها به رهبری دالتون مک گینتی خواهد بود . موج آبی محافظه کاران در تورنتو که با انتخاب فورد و شکست سنگین ستاره لیبرال ها جورج اسمیترمن ، آغاز و با پیروزی نه چندان غیر منتظره ولی تاریخی هارپر ،در انتاریو و کانادا در انتخابات دوم ماه مه 2011 ، تاثیر جدی بر آرای مهاجران گذاشته است که عمدتا در کنار لیبرال ها خود را نزدیک تر حس می کرد ه اند . شعار مالیات کمتر ، بسیاری از مهاجران را شیفته این شعار جذاب انتخاباتی خواهد کرد. شعاری که براحتی رای های زیادی از کامیونیتی ما را که در سرنوشت اینده اقتصادی و اجتماعی خود مشارکت می کند را جذب می کند ، زیرا بطور تاریخی و سنتی علاقه کامیونیتی به پرداخت مالیات بسیار کم است . مشکل لیبرال ها در این است که بنوعی ارتباط با ریشه ها در کامیونیتی های مختلف کم رنگ شده است . آنها هنوز برای بردن شانس دارند بشرط اینکه این موضوع را دریابند که در اوضاع اقتصادی نه چندان خوب کانادا و بسیار بد آمریکا ( بزرگترین شریک تجاری انتاریو ) ، برای اکثریتی که می خواهند بدانند اخر هفته چقدر بر سر میز خانه شان ، پول خواهند برد ، صحبت از انرژی سبز ، صحبت روشنفکرانه ای بیش نیست . در حالی که بسیاری از اقشار مردم منجمله کامیونیتی ایرانی کانادایی ، بشدت بر اثر گرانی بنزین ، و گاز که باعث رشد تورم در کانادا شده است ، در امد شان تاثیر منفی داشته است ، شعار کاهش مالیاتی ( اچ . اس .تی ) برای گرمایش خانه ها ، توسط محافظه کاران انتاریو ، یک فریب کودکانه ای بیش نیست زیرا شاید حدود 5 تا 20 دلار در ماه به نفع هر خانواده باشد ولی ان بخشش مالیاتی شامل شرکتهایی خواهد شد که میلیونها دلار ، گردش سرمایه دارند که تعداد ایرانی کانادایی ها ی این بخش ، به 100 نفر هم نمی رسد که البته بسیاری از انها هم از حامیان مالی لیبرال ها محسوب می شوند .
دولت لیبرال باید با کاهش مالیات بر بنزین که با افزایش قیمت بنزین ، به نفع دولت و به ضرر اقشار متوسط درامد و اسیب پذیر جامعه ، هم به این اقشار کمک کند و هم سیاست محافظه کاران را خنثی کند .
البته نباید از نظر دور داشت که وضع مالیات 13 درصدی ( اچ اس تی ) توسط مک گینتی ، هدیه ای بود که محافظه کاران از ان برای حمله به لیبرال ها استفاده کنند و بر نارضایتی بیشتر از دالتون مک گینتی به نفع محافظه کاران بهره برداری سیاسی کنند. و بنظر می اید که مشاوران حزب و تحلیل گران از این نارضایتی ها با خبر هستند زیرا
پخش اگهی تبلیغاتی حزب لیبرال بدون تصویر دالتون مک گینتی ، توسط کارشناسان سیاسی ، نشان از عدم محبوبیت وی در انتاریودارد و حزب تصمیم گرفته است وی در پشت پرده بماند. (1)
هرچند گرک سوربارا نماینده لیبرال ها از شهر وان می گوید از انجا که مردم صدای مک گینتی را می شناسند نیازی به نشان دادن چهره وی نیست (2)
نتایج انتخابات در هفته ها ی اخر تعیین می شود ولی نظرسنجی ها از برتری محافظه کاران برای دولت اقلیتی حکایت دارند . نتایج نظر سنجی در 7 ژوئن از محبوبیت 19 درصدی مک گینتی حکایت می کند. (3)
ولی تیم هداک رهبر حزب محافظه کار ، با حمله به دالتون مک گینتی سعی دارد چهره موجه ای از خود برای مردم ترسیم کند قیل از اینکه رسانه ها اینکار را انجام بدهند . تیم هدا ک که از وزرای مایک هریس نخست وزیری که بسیار ی از طبقه متوسط و کم درامد انتاریو خاطره خوبی ازدوران وی و قطع برنامه های اجتماعی ، سعی کرده است که در این مدت ساکت بوده و خود را سیبل منتقدان و رسانه ها قرار ندهد. انها به هیچ وجه قصد مطرح کردن مدارس مذهبی را که باعث شکست محافظه کاران به رهبری جان توری که پیروزی اسان لیبرال ها که انتظار انرا در سال 2007 نداشتند ، برای لیبرال ها به ارمغان اورد را ندارند.
با توجه به بستری شدن ، دختر تیم هداک در بیمارستان کودکان تورنتو به مدت چند هفته ، باید دید نظر محافظه کاران در مورد سیستم بهداشتی انتاریو چه خواهد بود.
از سوی دیگر محافظه کاران قصد دارند که کمیسیون حقوق بشر انتاریو را که دستاورد مثبتی از لیبرال ها هست ، تعطیل کنند . انها میگویند می شود این شکایت ها را در دادگاه های مدنی مطرح کرد. سوالی که بدون پاسخ مانده است این است که بسیار ی از اقلیت ها ، منجمله کامیونیتی ما ، منابع مالی شان برای طرح این شکایات محدود هست و در حقیقت بسیاری از ما را از مبارزه برای برابری و رفع تبعیض در انتاریو ، محروم می کند.
ایا لیبرال ها ، می توانند با برقراری ارتباط واقعی با کامیونیتی ها ( تمامی اقشار مردم و نه فقط یک گروه از برگزیدگان و وابستگان حزبی ) و اطمینان دادن از بهتر شدن اوضاع اقتصادی انان ، یک بار دیگر به پیروزی برسند و یا آنان شکست را پذیرفته اند و کاندیداهای رهبری حزب مانند کاتلین وینه ( از همجنس گرایان ) ، خود رابرای دوره بعد در موضع اپوزیسیون آماده می کنند.
منابع
2- سی بی سی 30 ماه مه 2011
3- تورنتو استار 7 جون 2011
این مقاله در سلام تورنتو در شماره 20 جولای منتشر شده است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر