فرید مرجایی
مباحثه پیش آمده در مورد نقطه نظرات آقای مخملباف در مورد عذرخواهی از آمریکا به نمایندگی از جنبش مدنی ایران ضمن ایجاد بحث های مختلفی از سوی موافقین و مخالفین، انگیزه ای شد که بطور جدی به برخی موضوعات پر اهمیتی بپردازیم که بررسی آن در این مقطع بسیار حائز اهمیت است.
در مقدمه، شاید چند پرسش کلیدی بتواند به درک مباحث قید شده در ذیل کمک رساند. فی المثل، آیا «جنبش سبز»، یک بینش واحد است؟ یا اینکه تنوع آرا در این جنبش بی نهایت است؟ آیا گفتمان سیاسی سبز واجد پایه های اصولی مشخصی است؟ آیا گفتمان سبز مرز دارد یا خیر. و اگر دارد، مرز این تنوع آرا در کجاست؟ مشخص است که بطور کلی تا کنون رهبران «جنبش سبز» تکثر و تنوع آرا را ارج می نهند
بدیهی است که حرکت مدنی باید تلاش نماید که از انحصارطلبی دوری جسته و به تکثر و تنوع آرا متعهد بماند. اما همزمان نظرات و شعارهایمان هم می بایستی با روحیه ضد سلطه (دیکتاتوری، و سلطه خارجی) مغایر نباشد. در جهت مبارزه با انحصار قدرت در کشور نمی شود به سلطه و عوامل خارجی پناه برده و از آن یاری بطلبیم. همچنانکه برای مقابله با سلطه خارجی نمی توان بساط (اسباب) دموکراسی و انتخابات آزاد را برچید.
از تجربیات و مبارزات یکصد سال اخیر درس بگیریم، و «همبستگی ملی» را تقویت نمائیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر