در ایران در زمان استبداد سلطنتی قاچار و پهلوی هرگونه نام بردن از خانواده سلطنتی بدون بردن عناوین و سوال از انها خط قرمز بود . در نظام استبداد روحانیون شیعه هرگونه سوال از ولی فقیه و روحانیت خط قرمزرسانه ها هست .
زیر ساخت های قوی اجتماعی اقتصادی و سیاسی و فرهنگی نیازبه رسانه های مستقل ورسانه ها نیز نیاز به زیر ساخت های قوی دارد . یعنی لازم و ملزوم یکدیگر هستند.
درکانادا انتقاد از اسراییل و نظام سلطنتی انگلیس خط قرمز هست . در کانادا هیتی مسول رسیدگی به تیتر خبر ها هستند که از اقلیت های مختلف انتخاب می شوند تا با توجه به حساسیت های قومی خبر ها انتخاب و نوشته شوند .
در رسانه های فارسی زبان در کانادا همه رسانه های فارسی زبان سانسور می کنند .
مثلا رضا مریدی و زیر لیبرال انتاریو صاحبان اگهی و مشاغل خط قرمز انها محسوب میشوند . سانسور های اینچنینی اترات تخریبی جدی بر وجود گفت و گو بین جامعه ایرانی بر جا گذاشته است . بجای بحث های جدی برای شناخت مشکلات جامعه ایرانی در مهاجرت و ایران ، فرهنگ تملق ، سانسور و سطحی نگری را رواج داده است .
به همین دلیل با اینکه تیراژ رسانه های فارسی نوشتاری و یا مخاطبین تلویزیونی با توجه به افزایش جمعیت زیادتر نشده است . ماندن مجلات هفتگی مجانی در کف بقالی ها و سوپر مارکت ها ی ایرانی یک هشدار برای صاحبان رسانه ها و تجدید نظر در شیوه بازاری نازل می باشد .
خوشبختانه وجود اینترنت توانسته تا حدی جای سانسور در رسانه ها را که نظارتشان بر فساد دولتی و مشکلات و بحران های اجتماعی را جبران کند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر