PM Trudeau , slogan of " Buy Canadian goods " Not " US ", will not solve the difficulties of Life in Canada .
جنگ تعرفه‌ها و توافق نفتا (تجارت آزاد بین کانادا - آمریکا و مکزیک) روز‌بروز تشدید می‌شود. اعمال تعرفه روی آلومینیوم و
آهن کانادا، به کالاهای دیگر نیز سرایت کرده است. از این هفته قیمت کاغذ 15 درصد بالاتر خواهد رفت. این رقم برای چاپ نشریات و کتاب، به ویژه برای نشریات قومی، هزینه سنگینی است. هر چند نشریات بزرگ نظیر تورنتو استار و گلوب هم از این گرانی آسیب خواهند دید {کاغذ یکی از اقلام وارداتی از آمریکا با قیمت بدون رقابتی است}. به این اضافه کنید برداشتن مالیات گاز کربنیک توسط دولت محافظه کار انتاریو - داگ فورد - که باعث خواهد شد چاپخانه‌ها چند درصدی مالیات اضافه نیز برای گازهای گلخانه‌ای به دولت بپردازند که این را هم باید مصرف‌کننده، یعنی نشریه بپردازد.
در کنار این نوع تحولات، کافی است به فروشگاه‌های بزرگ زنجیره‌ای مصالح ساختمانی آمریکایی "هوم دیپو" که سراسر کانادا را گرفته و تقریبا یکه‌تازی می‌کند سر بزنید تا افزایش شدید قیمت چوب و گچ و بتونه و دیوار پیش‌ساخته (درای وال) و ماشین چمن‌زنی را هم در موقع پرداخت مقابل صندوق، از جیب‌تان و یا حساب بانکی خود حس کنید! هر چند دیگر کمپانی آمریکایی یعنی "لوز" که رقیب "هوم دیپو" هم هست بزرگترین فروشگاه مصالح ساختمانی کانادایی کِبِکی "رونا" را نیز سال 2016 به مبلغ 3.2 میلیارد دلار خرید. به عبارت بهتر، ما کاناداییها چه بخواهیم و چه نخواهیم باید از آمریکایی‌ها خرید کنیم. تنها فروشگاه باقیمانده "هوم هاردور" کانادایی‌ست که در شهرهای کوچک فعالیت می‌کند و نمی‌تواند در برابر این 3 غول رقابتی داشته باشد.
در فروشگاه‌های مواد غذایی هم از شکلات و مشروب و میوه و سبزیجات که تقریبا اکثریت آنها وارداتی از آمریکا هستند را نیز می‌بینیم. در این بخش هم فروشگاه‌های "کاستکو" و "وال مارت" عملا سهم عمده‌ای از بازار کانادا را در دست دارند. هرچند هنوز شرکت‌هایی مانند "لابلا"، "وستون" و "نوفریلز" که هرسه متعلق به خانواده فرماندار کل سابق کانادا - نماینده ملکه انگلیس در کانادا- می‌باشند ، فعلا کانادایی مانده‌اند. این افزایش قیمت‌ها در جنگ اقتصادی که اخیرا با سیاست حمایت از اقتصاد آمریکا توسط ترامپ تشدید شده، زندگی روزمره اقشار بسیاری از کاناداییها بخصوص اقلیت‌ها و رنگین‌پوست‌ها را سخت‌تر خواهد کرد.
نتایج سیاست های اقتصادی دولت‌ها، بعضا در چند سال بعدی خود را آشکار خواهد کرد.
ترامپ هنوز تعرفه بر روی ماشین‌های تولید شده در کانادا را افزایش نداده و از آن به عنوان یک اهرم فشار استفاده می‌کند. هرچند به دلیل سیاست‌های غلط دولت‌های محافظه‌کار و لیبرال در گذشته، کانادا هیچ تولید ملی از خودش ندارد؛ یعنی تمامی کارخانجات ماشین‌سازی از فورد و دوج و جنرال موتورز و شورلت و کرایسلر، همگی شرکت‌هایی آمریکایی هستند که هر از گاهی از دولت‌های وقت در زمان بحران اقتصادی کمک‌های چند میلیارد دلاری برای نبستن کارخانه و بیکارنشدن کارگران گرفته و می‌گیرند. و در عین دریافت این پول‌ها در این دو سال خط تولید برخی از کارخانجات خود را نیز به آمریکا و یا مکزیک منتقل کرده‌اند.
بقیه تولیدات کانادا هم همه مونتاژ هستند، از کیا تا تویوتا و هوندا و ولوو، که از معافیت‌های گمرگی برخوردار هستند و هرگاه صرف نکند آنرا هم جمع می‌کنند!
سیاست های غلط ترودو در چیدمان کابینه
ترودوی جوان و خوش‌سیما و خوش‌قلب، انتخابات 2015 را در حالی برنده شد که اصلا تصور اقبال دولت اکثریتی را در برابر هارپر محافظه‌کار نداشت. هارپر به دلیل رویکرد اشتباه در یک کار درست، یعنی ارزش بخشیدن به شهروندی کانادا، میلیونها رای را از دست داد. هارپر محافظه‌کار بدون اینکه با مردم مشورت کند در پشت درهای بسته تصمیم گرفت که شهروندی کانادا را از 3 سال به 5 سال افزایش بدهد و شهروندانی را که عملیات تروریستی شرکت داشتند را از شهروندی کانادا خلع کند. این تصمیم‌ها در بین اقلیتهای قومی اثرات بشدت مخربی داشت که با توجه به سابقه منفی سیاست‌های ضد مهاجرت محافظه‌کاران، باعث شکست آنها و پیروزی ترودو و لیبرالها شد.
ترودوی جوان در ماه عسل پیروزی که تا دو سال قبل از جنگ نفتا ادامه داشت، سیاست را جدی نگرفت. کابینه را 15 زن و 15 مرد انتخاب کرد که حرکت درستی بود ولی اگر واقعا زنی صلاحیت دارد چرا همه کابینه از زنان نباشد و یا برعکس؟ وقتی چیدمان کابینه تبدیل به نمایشی شد تا رای زنان را تضمین کند، آنوقت این می‌شود که در بسیاری از عرصه‌ها آدم‌های ضعیفی مانند خانم مریم منصف را که ایرانیتبار هست را به وزارت برمی‌گزیند، و سپس این خانم نماینده و وزیر علیه ایران موضع می‌گیرد و از آن انتقاد می‌کند در حالیکه به عنوان یک مهاجر پناهنده در بیمارستان دولتی در مشهد بطور رایگان بدنیا آمده است، و این مطلب مهم را پنهان می‌کند تا اینکه بالاخره روزنامه‌ها آنرا کشف می‌کنند.
از سوی دیگر خانم کریستیا فریلند خبرنگاری که در بخش تجاری در واشنگتن کار می‌کرده را، با این فرض غلط که این نماینده لیبرال ارتباط خوبی با تیم اقتصادی ترامپ دارد و می‌تواند در حفظ نفتا موفق باشد، در یک تصمیم شتابزده و بدون مشورت با عقلای سیاست کانادا مانند ژان کریتین، بجای استفان دیون اصولگرای لیبرال، وزیر امور خارجه کانادا می‌کند. ترودو حتی به دیون تغییر وزارتخانه‌اش را هم خبر نمی‌دهد و وی را بیکار می‌کند؛ دیون قهر کرد ولی بعد از مدتی با قبول هدیه آشتی ترودو و تبعید محترمانه سیاسی و یا رشوه قانونی به عنوان سفیر به اتحادیه اروپا فرستاده شد. خانم فریلند تنها یک فعال سیاسی است که در تظاهرات علیه دولت وقت طرفدار روسیه در اوکراین دوران دانشجویی و فعال بودنش را می‌گذرانده است؛ خبرنگاری که تنها موضوع قابل ذکر اصلی‌اش اوکراین و ضدیت با روسیه در کارنامه سیاسی‌اش است.
تنها دو نفر از قدیمی‌های حزب لیبرال در کابینه اولیه ترودو بودند: استفان دیون وجان مک‌کالوم - وزیر وقت مهاجرت - که ترودو در سال اول از شر آنها هم خلاص شد و کابینه‌ای انتخاب کرد که همه بی‌تجربه سیاسی و وامدار ترودوی جوان بودند. یعنی کسی که بتواند از خودش حرف بزند و عقبه‌ای قوی داشته باشد، عملا در این سه سال در کابینه کمتر دیده شده است، و همه در حقیقت به نوعی مجری نظرات ترودو هستند.
انتخاب یک میلیونر با عقاید محافظه‌کارانه یعنی بیل مونرو به عنوان وزیر اقتصاد، شاید او را تبدیل به تنها وزیری کرده باشد که هم به نوعی نظرات بخش سرمایه‌های میلیاردی کانادا، و هم نظرات مستقلی را بیان می‌کند.
ترودو با دو وزیر و بنابر تکیه بر فریلند و بدون برنامه جدی وارد مذاکرات نفتا در ژانویه 2017 با ترامپ شد. ترامپ نشان داد که در موضوعات اقتصادی (که خودش به شدت حامی آن است) با هیچ دولتی دوستی ندارد. حرکت‌های اقتصادی ترامپ عملا باعث رکود اقتصادی در کانادا شده است. بخش ساخت و ساز که عمده‌ترین بخش در کانادا بخصوص در انتاریو محسوب می‌شد بدلیل نداشتن برنامه از سوی دولت لیبرال وقت - کاتلین وین - در انتاریو و عدم مداخله دولت فدرال در جریان گران‌شدن بی‌رویه مسکن که به سرمایه‌گذاری‌های خارجی نسبت داده شد، عملا و به شدت افت کرده است. در ماه جون 2018، فروش خانه در انتاریو 10% نسبت به سال 2017 کاهش یافته است و سخت‌گیری در قوانین وام بانکی توسط دولت فدرال نیز از طرفی دیگر باعث کاهش قیمت غیر واقعی زمین و بلاتکلیفی در ساخت و ساز شده است.
دولت بجای اخذ تصمیمات دیر هنگام در تابستان 2017، می‌توانست خیلی زودتر از بانک‌ها بخواهد که مدارک خرید و فروش خانه را پیش از انجام عملیات فروش به اداره مالیات کانادا ارسال و تایید کنند. این یکی از مهمترین اهرم‌های کنترل سودجویانی می‌توانست باشد که از پرداخت مالیات فرار می‌کردند، همان کسانی که با سندسازی و نشان‌دادن درآمدهای بالا وام‌های سنگینی از بانک‌ها می‌گرفتند.
دعوای تجاری بین کانادا و آمریکا می‌تواند سرمایه‌گذاری را که یکی از منابع مهم مهاجرتی و رشد اقتصادی کانادا بوده است را کاهش دهد. کانادا و آمریکا در حدود 1000 میلیارد دلار تجارت دارند که این رقم نیمی از تراز بازرگانی کانادا را تشکیل می‌دهد؛ در حالیکه برای آمریکا حدود 3 % تجارتش محسوب می‌شود.
عدم مشورت ترودو با سیاستمداران باتجربه
همچنانکه قبلا گفتم ترودو خود را بی‌نیاز از مشورت می‌داند. ژان کریتین نخست وزیر قبلی کانادا در مصاحبه اخیرش در پاسخ خبرنگار سی‌بی‌سی که آیا ترودو با شما مشورت می‌کند، گفت: نه، هرکسی دولت خودش را خودش اداره می‌کند.
تا امروز نشان داده شده است که بجای فریلند باید یک سیاستمدار مستقل کارکشته وطن‌پرست کانادایی، وزیر امور خارجه کانادا می‌شد تا به درستی در میز مذاکرات بتواند از منافع کانادا دفاع و در عین حال مذاکره را به نتیجه و سرو سامان برساند. بلاتکلیفی اقتصادی برای اقتصاد کانادا مهلک است زیرا برنامه‌ریزی اقتصادی را برای صاحبان کسب و کار مشکل می‌کند. سرمایه‌گذاران هم نیاز به امنیت اقتصادی و ثبات سیاسی و سوددهی دارند والا سرمایه‌شان را در کشورهای دیگر سرمایه‌گذاری خواهند کرد.
کارشناسان در رسانه‌های کانادایی می‌گویند ما به سمت یک بحران اقتصادی حرکت می‌کنیم
بر اساس شنیده‌ها، کسب و کار ایرانی کاناداییها هم در این بین کاهش یافته است. اگرچه در این زمینه آمار رسمی وجود ندارد ولی بر اساس گفت‌وگو با چند تن از صاحبان سرمایه و مشاغل چنین شنیده می‌شود که با بهم ریخته‌شدن اوضاع اقتصادی ایران و گران شدن سرسام‌آور دلار بدلیل سیاست‌های ضعیف بانک مرکزی ایران و دولت، بعلاوه مسایل سیاسی منجمله تحریم‌های ترامپ علیه ایران و خروج از برجام، همه این عوامل تاثیر مستقیم و بزرگی در افت بیزینسی بر درصد قابل توجهی از مشاغل ایرانی در کانادا داشته است. بخشی مانند خرید و فروش، ساخت و ساز؛ دانشجویان، و بازنشستگان که پول‌های معاش خود را از ایران می‌آورند دچار مشکل می‌شوند. وقتی جنگ اقتصادی آمریکا، با کانادا که یکی از شاخص‌های رشد اقتصادی در جهان و جزو 7 کشور صنعتی جهان است، اینهمه بر کانادا اثر منفی می‌گذارد، می‌توان تصور کرد که بر اقتصاد ایران که جزو 20 کشور اقتصادی دنیاست (با محاسبه فروش و درآمد نفت) چه اثرات مخرب‌تری دارد.
در اینجا جا دارد، از پی‌یر ترودو نخست وزیر سابق لیبرال کانادا و پدر جاستین یاد کنم که رشد اقتصادی و سیاسی کانادا مدیون اوست؛ در زمانی که کانادا در نقشه سیاسی و اقتصادی دنیا جایی نداشت او درهای کانادا را به روی مهاجران باز کرد. مهاجران با نیروی کار و خلاقیت و سرمایه توانستند این کشور را به یک کشور مهم در جهان اقتصاد تبدیل کنند.
پیرترودو، در جنگ ویتنام همراه آمریکا شرکت نکرد و به کوبا رفت. هم اکنون هم کانادا سومین شریک تجاری کوبایی‌ست که بیش از 50 سال توسط امریکا محاصره کامل اقتصادی شده است. جاستین ترودو نشان داد که در اندازه‌های پدرش نیست تا بتواند تصمیمات سیاسی مستقل بین‌المللی اتخاد کند.
در پایان باید به جاستین ترودو گفت که بدون مشارکت ملی نمی‌توان در جنگ اقتصادی پیروز شد. ملیت کانادایی تاکنون تعریف جدی نشده است، به راستی چند درصد از مهاجران که شهروند کانادا هستند در بروز شرایط سخت این کشور را ترک نمی‌کنند؟ در حالیکه آمریکایی‌ها از ابتدا روی ملیت آمریکا تاکید و تمرکز داشته‌اند (بصورت "همه در یک ظرف"، این مبحثی جداگانه است که در تخصص من نیست)، در کانادا جوامع بر اساس سیاست انگلیسی از هم جدا زندگی می‌کنند (بصورت "موزائیک"): ایرانیها ، هندی‌ها ، چینی‌ها ،یهودی‌ها ،تامیلی‌ها، اعراب، جاماییکایی‌ها، سومالیایی‌ها، روس‌ها، اسماعیلیه‌ها، اوکراینی‌ها (و در گذشته یونانی‌ها، ایتالیایی‌ها، پرتغالی‌ها، آلمانی‌ها و...) که همه هم خود را کانادایی می‌خوانند، در شرایط صلح و خوب اقتصادی در مجاورتی مسالمت‌آمیز زندگی می‌کنند. امیدوارم که در شرایط سخت اقتصادی نیز همچنین باشد و چیز بدی پیش نیاید.
برای یادآوری به ترودو که چرا شعار کالای کانادایی بخر و آمریکایی نخر سیاستمداران در کانادا سالها هست که کمرنگ شده، لیست اندکی از برخی از شرکت‌های کانادایی که توسط آمریکایی‌ها که در این چند سال خریداری شده‌اند، را ارائه می‌دهم:
- قدیمی‌ترین فروشگاه زنجیره‌ای لباس کانادا "هودسن‌بی"، و نیز فروشگاه "ایتون" و "سیرز"
- شرکت‌های بیمه که بسیاری از آنها آمریکایی هستند.
- قهوه‌فروشی تیم هورتن که در سال 2017 به شرکت "برگر کینگ" آمریکا فروخته شد . "استارباکس" و "سکند کاپ" نیز هر دو آمریکایی هستند.
- بزرگترین شرکت تولید فولاد "ستلکو" کانادا و یکی از بزرگترین در جهان در شهر هامیلتون در سال 2007 به آمریکایی‌ها فروخته شد. این شرکت در سال گذشته حق بیمه بازنشستگی قدیمی را بر خلاف قول اولیه و بر علیه منافع کارگران دستکاری کرد. دولت ترودو هفته پیش قول کمکی نزدیک به 700 میلیون دلار به این شرکت خصوصی برای حمایت از تعرفه‌های ترامپ را داد.
- فروشگاه بزرگ الکترونیکی "بست‌بای" که "فیوچر شاپ" (متعلق به خسروشاهی در ونکوور) را خریداری کرد، اکنون کاملا آمریکایی است.
- فروشگاه داروخانه‌های زنجیره‌ای "رکسال" که در سال 2016 به مبلغ 3 میلیارد دلار توسط شرکت "مک‌کیسون" آمریکایی خریداری شد. مرکز رکسال در کالگاری آلبرتای کانادا بود.
- فروشگاه‌های زنجیره‌ای مک‌دونالد، ک‌اف‌سی، هارویز؛ همگی آمریکایی هستند.
- خط انحصاری راه‌آهن "سی‌ان" که 75% سهام آن به آمریکایی‌ها فروخته شده است.
- شرکت مهم "ام‌دی‌ا" تکنولوژی کانادا که در ساخت بازوی اتصال سفینه‌های فضایی ناسا مشارکت داشتند تحت کنترل آمریکایی‌ها است. این فروش در سال 2008 توسط محافظه‌کاران متوقف شد ولی بنظر می‌آید اخیرا دفتر مرکزی آنها به آمریکا و شرکت "مکسار" منتقل شده است. شرکت مکسار ، شرکت تکنولوژیک "نپتک" را نیز به مبلغ 32 میلیون دلار اخیرا خریداری کرده است. به این لیست اضافه کنید ده‌ها معدن، منابع نفتی، املاک و مستغلات - هتلها - که توسط آمریکایی‌ها خریده و یا اداره می‌شوند.
دیروز چهارشنبه ترودو در کابینه خودش تغییراتی را برای آماده شدن در انتخابات 2019 فدرال انجام داد، اینکه آیا این تغییرات بتواند از منافع اقتصادی و سیاسی کاناداییها چه در داخل و چه در خارج از کانادا دفاع کند موضوعی است که پاسخ آنرا بطور یقین تا انتخابات آینده خواهیم دانست.
انتخاب خانم "مری انگ" نماینده چینی‌تبار مارکهام و از حلقه اصلی دفتر ترودو، به عنوان وزیر، همچنین انتخاب وزیر از شهر هامیلتون نشان از رویکرد جدید ترودو به تورنتو و جی‌تی‌ای برای پیروزی و جذب رای اقلیت‌ها در انتخابات 2019 دارد. واقعیت آنست که فقط نزدیک انتخابات همه اقلیت‌ها عزیزتر می‌شوند!
x
تورنتو زخمی از جنایت ولی همچنان با کمک مردم ، ایستاده و دوست داشتنی‌ست
saeed-soltanpour-toronto-danforth
نباید اجازه داد هیچ نوع خشونت‌طلبی، در جامعه اکثریت صلح‌دوست کانادایی تفرقه بیندازد
عصر روز یکشنبه 22 جولای در حالیکه روی سخنرانی نمایشی مایک پمپیو وزیر امورخارجه ترامپ در لس‌آنجلس برای جمهوری‌خواهان که 20 درصد آنها را ایرانیها تشکیل می‌دادند تمرکز کرده بودم؛ خبر تیراندازی در خیابان دنفورث در محله یونانی‌ها، یکی از معدود مناطق ساده ولی زنده شهر، با اینکه راس خبرها شده بود اما برای ایرانیان زیر سایه خبر ایران و آمریکا قرار گرفت. ضارب 29 ساله قدم زنان از این طرف خیابان به آن طرف خیابان رفت، 15 نفر را زخمی کرد و در درگیری با پلیس چند صد متر آنورتر و چندین دقیقه بعد، کشته شد. یک دختر 18 ساله و یک دختر 10 ساله نیز در این حادثه کشته شدند.
هنوز زخم حادثه جنایتکارانه خیابان یانگ در 23 اوریل و کشته‌شدن 10 نفر توسط یک جوان ارمنی کانادایی با یک ون خوب نشده بود که این زخم بازشد. مدتی است که انتخابات شهرداری‌ها آغاز شده پشت پرده‌های سیاست بین رئیس اتحادیه پلیس تورنتو با شهردار و شورای شهر رقابت شدیدی آغاز شده است. خشونت بر اثر تیراندازی باندهای تبهکار رشد چشمگیری پیدا کرده و قتل با گلوله همه شهروندان این شهر خوب و دوست‌داشتنی را نگران کرده است. همه، انگشت اتهام و کم‌کاری را به سوی دیگری نشانه گرفته‌اند. روی کار آمدن دولت دست‌راستی محافظه‌کار داگ فورد با چیدمان کابینه 21 نفری که 20 نفر آنها سفید و تنها یک کره‌ای‌تبار دارد که با رای اقلیتهای قومی منجمله ایرانیها به اکثریت رسیده، پیام خوبی نبود زیرا شهر تورنتو دارای اکثریتی مهاجر است و درصد قابل ملاحظه‌ای از شهروندان را اقلیتهای قومی و رنگین‌پوست تشکیل می‌دهد که به لطف قانون با هم در صلح و صفا، و شرایط نه چندان بد رفاهی زندگی می‌کنند.
قبل از رفتن به صحنه جنایت ضد انسانی، بحثی که داشتیم این بود که چه کسی ضارب است، سفید کانادایی یا خاورمیانه‌تبار کانادایی. با عدم افشای نام ضارب که نزدیک به 18 ساعت طول کشیده بود حدسمان قوت می‌گرفت که وی باید از مسلمانان باشد، شهردار و رئیس پلیس تکرار می‌کردند که زود نتیجه‌گیری نکنید. موضع‌گیری‌های ضد مهاجرین و غیرقانونی‌خواندن پناهندگانی که از آمریکا وارد کانادا می‌شوند توسط داگ فورد در قبل از دیدار هفته گذشته با جاستین ترودو در تورنتو، مسیر خطرناک و پرتنشی بود که ترامپ آنرا در آمریکا به اجرا گذاشته بود، بعلاوه تشدید جو ضدپناهندگی از طرف رسانه‌هایی مانند تورنتوسان و نویسندگان ضدایرانی مانند کندیس مالکوم که به تحریکات قومی و نژادپرستی دامن میزنند؛جو ناسالمی را بوجود آورده بود. براساس کنوانسیون ژنو، هیچ پناهنده‌ای غیرقانونی نیست و می‌توانند از هر مرزی وارد هر کشوری بشود و این وظیفه کشورهاست که با آنها انسانی برخورد کند تا در یک کشور امن، سکنی گزینند.
با اعلام نام فیصل حسین 29 ساله، مشخص شد عامل جنایت خیابان دنفورث چه کسی است. خبرگزاری‌ها از مشکل روحی و روانی این جوان صحبت کردند. گزارش شد که در سال 2010 از طرف دبیرستانش به پلیس در مورد رویاهای وی گزارش شده بود ولی تورنتوسان و ستون‌نویسانی مانند طارق فتاح و اندره فرولی سعی دارند که مسئله روحی روانی فیصل را بی‌رنگ کنند و آنرا ترور سازمان‌یافته بخوانند. وی در پس کوچه به صاحب رستورانی که برای سیگار کشیدن بیرون آمده بود و وحشت‌زده با وی روبرو می‌شود می‌گوید: نترس با تو کاری ندارم و به راهش برای قربانی کردن دیگر ادامه می‌دهد.
من از همان لحظه شنیدن خبر، این حادثه را جنایتکارانه و تروریستی خواندم. برای من فرقی نمی‌کند هرجای دنیا، خشونت علیه شهروندان غیر نظامی محکوم است، چه یک سفیدپوست مسیحی علیه مسلمانان در مسجد شهر کبک که 6 نفر را با مسلسل کشت و چند نفر را زخمی کرد چه آن ارمنی‌تبار کانادایی جوان الک میناسیان، که زنان را در خیابان یانگ با مشکلات روانیش کشت، یا فیصل حسین که مردم عادی را که عصر تعطیل از زندگی در دنیای پر استرس با کمترین هزینه لذت می‌بُرند را به خون خودشان غلتاند. اگر بحث اختلال روانی هست باید برای همه عاملان این سه جنایت باشد، اگر تروریسم است باید برای هر سه این عملیات کور علیه مردم بی‌دفاع باشد، آنها که سعی می‌کنند مذهب و باور مشخصی را در این جنایات گزینشی پُررنگ کنند، آنهم در کشوری مانند کانادا که اساس رشد و قشنگی وجودش، وجود میلیونها مهاجر از کشورهای مختلف با باورها و مذاهب مختلف است، آب به آسیاب خشونت‌طلبان و نژادپرستان ریختن است. چند صد متر آنطرف صحنه کشتار، مسجد مدینه قرار دارد که حداقل 40 سال‌ست که ستون کامیونیتی مسلمانان در خیابان دنفورث شده و نقش مهمی در حمایت از کامیونیتی و شکل‌گیری آن داشته و تاکنون نیز پلیس مشکلی با این مسجد و نمازگزاران آن نداشته است.
در حالیکه فیصل حسین را باید عامل و مسئول اصلی این جنایت خواند ولی سهم دولت انتاریو و کانادا، در جدی‌تر گرفتن مسله روحی و روانی که آمارش هر روز در بین جوانان تورنتو و بزرگشهر آن همراه با کانادا بیشتر می‌شود، چیست؟ فیصل حسین ساکن یکی از فقیرترین محله‌های تورنتو و کانادا بود (تورن‌کلیف – اگلینتون و دان میلز). تورن‌کلیف، منطقه‌ای‌ست که کاتلین وین نخست وزیر سابق و رهبر حزب لیبرال انتاریو، نماینده مجلس آن بوده، البته خانه وین در یک کیلومتری آنجا و در بهترین محله این منطقه قراردارد که اقشار با درآمد بالا در آن زندگی می‌کنند.
خواهر فیصل چندی پیش در جوانی فوت کرده، پدر بیمار است و خانه‌نشین، برادر بر اثر مصرف مواد مخدر یکسال و نیم است در کما قرار دارد. مادر زیر فشار، فیصل در چند شغل منجمله فروشگاه لابلای محله کار می‌کرد. پلیس می‌گوید اسلحه هم متعلق به برادر فیصل است که عضو یک باند تبهکاری بوده و با یک گروه دیگر تبهکار محله نیز درگیر بوده‌اند، همه همسایه‌ها هم از وی به عنوان یک جوان مودب ، لبخند به لب یاد کرده‌اند. البته سوالات زیادی هست که هنوز پاسخی برای آنها نیست: فیصل چگونگی استفاده از اسلحه را از کجا یاد گرفته است؟
پلیس تورنتو و اسلحه و اطلاع رسانی
در صحنه جنایت دنفورث، از رئیس پلیس پرسیدم چرا اینقدر در اطلاع‌رسانی ضعیف عمل می‌کنید. توجه داشته باشید که تورنتو شهر چند ملیتی است، بسیاری از مردم در سراسر جهان با هر خبر تیراندازی نگران جان بستگان وآشنایانشان می‌شوند، چرا مانند حادثه خیابان یانگ رسانه‌ها و مردم زودتر از پلیس اسم قربانیان را پیدا کردند؟ از سوی دیگر پلیس از مردم می‌خواست اطلاعات‌شان را با پلیس به اشتراک بگذارند؛ وقتی مردم نمی‌دانند ضارب کیست، چگونه باید در مورد ضارب به پلیس خبر بدهند؟! بخصوص در این مورد که ضارب با هیچ کسی در مورد این اقدام صحبت نکرده بود؟ این یک ضعف جدی پلیس است که باید آنرا تصحیح کند.
از سوی دیگر هفته گذشته جاستین ترودو، بیل بلر ریس پلیس سابق را در راس وزارتخانه‌ای که جدید تاسیس کرده است قرار داد: وزارت ایمنی مرزها و کاهش تبهکاری. این انتصاب از یک سو پاسخی به داگ فورد بود، زیرا بیل بیلر مدارک و فیلم مواد کشیدن راب فورد شهردار قبلی تورنتو و برادر داگ فورد را به جریان گذاشت، و از سوی دیگر پاسخی‌ست به نارضایتی افزایش خشونت در تورنتو. ولی نکته در اینجاست که دولت (استان و فدرال) در مورد اینکه چرا اینقدر خشونت در تورنتو توسط باندهای تبهکار گسترده شده، هیچ توضیحی به مردم نداده‌اند.
اگر پلیس دیدگاه و رفتارش با مردم و بخصوص جوانان و کامیونیتی‌هایی که خبرسازتر هستند (که البته ارتباط مستقیم با فقر اقتصادی در این کامیونیتی‌ها دارد) تجدید نظر مثبت کند قطعا اوضاع تورنتو بهتر خواهد شد. متاسفانه بدلیل ساختار پلیس در کانادا، نگاه سازمانی آنها از بالا به پایین‌ست هر چند سعی زیادی در نزدیکی با کامیونیتی‌های اقلیتی در این سالها شده است، ولی این سعی کافی نبوده است.
وظیفه جامعه ایرانی
احتمال حرکت‌های نژادپرستانه علیه مسلمانان در تورنتو و شهرهای اطراف در پاسخ به این جنایت و تشدید جو ضد مهاجری – پناهندگی وجود دارد. وظیفه همه نیروها و رسانه‌ها این است که ضمن محکوم کردن خشونت، هشیاری خودشان را بالا ببرند و ارتباطشان با پلیس را گسترش بدهند. متاسفانه جامعه ایرانی، مراکزی که در آن، جوانان مشارکت جدی داشته باشند، را ندارد. از مراکز فعال یکی مرکز سالمندان است و چند تا دیگر هم متعلق به مسلمانان ایرانی‌ست که برای جوانان برنامه‌های جدی و جذاب، ندارند.
از نقطه نظر مراکز مسلمانان ایرانی یکی از تاسف‌ها این است که سه مرکز اسلامی ایرانی، مسجد مهدیه در خیابان بی‌ویو (که بعضا خود شاهد تظاهرات خشونت‌طلبان در برابرشان بوده)، مسجد امام علی در شرق تورنتو، و مرکز ولی عصر در مارکهام، هیچکدام در مورد این جنایت نه خبررسانی کردند و نه موضعگیری کردند. من روز دوشنبه با چند تن از دست‌اندرکاران دو مرکز نامبرده اول تماس گرفتم، آنها بعد از گذشت 20 ساعت از حادثه، هنوز از حادثه هیچ خبری نداشتند! این در حالیست که یکی از اعضای هیئت مدیره یکی از این مراکز بطور فعال در بی‌بی‌سی در حوزه ایران به مشارکت می‌پردازد ولی در مورد حوزه کانادا که در آن زندگی می‌کند هیچ اظهار نظر عمومی نمی‌کنند! چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است.
به نظر من تحلیلی که بدرد ایرانیهای کانادا بخورد واجب‌تر از تحلیل در مورد ایرانی‌ست که سال‌هاست در آن زندگی نمی‌کنید. بدون مشارکت در حوزه اجتماعی و سیاسی و اقتصادی کانادا نمیشود تجارب مثبتی از قانونمندی و مدارای عقاید با دیگران را به ایران از طریق گفت و گو منتقل کرد. مشارکت در زندگی روزمره اجتماعی کانادا، مسله سیاسی نیست که به بهانه عدم ورود به سیاست از ورود به آن خودداری کرد. این در حالیست که در شرایط فشارهای سیاسی بر مسلمانان اقشار مختلف سکولار و یا چپ و آزادی‌خواه ایرانی در کانادا از حقوق مسلمانان دفاع کرده‌اند، ولی متاسفانه این مراکز ترجیح می‌دهند فقط نظاره‌گر مسایل اجتماعی سیاسی کانادا باشند. در حالیکه مسلمانان بر خلاف دیگر مذاهب، هم زیر ذره‌بین امنیتی هستند و هم مرکز توجه راست‌گرایان و اسلام‌هراسانی که برای ایجاد هراس و تفرقه در موزاییک تفاهم و زندگی مسالمت‌آمیز در کانادا، نظاره‌گر بودن صحیح نمی‌نمایاند.
نباید اجازه داد هیچ نوع خشونت‌طلبی، در جامعه اکثریت صلح‌دوست کانادایی تفرقه بیندازد. رسانه‌ها نقش عمده‌ای در این زمینه داشته‌اند. هرچند در این میان برخی متاسفانه آتش‌بیار خشونت در بین جامعه هستند، آتشی که سرانجام دامن همه، منجمله خودشان را نیز خواهد گرفت. از تجربه خشونت در ایران و حلقه خشونت بین حکومت و اپوزیسیون مسلح در دوران بعد از انقلاب باید درس بگیریم و از خشونت پرهیز کنیم.
http://www.irca.news/Farsi/%D8%A7%D8%AE%D8%A8%D8%A7%D8%B1%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%A7/toronto-injured-but-standing-lovely-and-strong/
http://iranstar.com/fa/posts/saeed-soltanpour-toronto-danforth
درباره نویسنده
Saeed Soltanpour
سعید سلطانپور
مسئول بخش بین‌المللی انجمن خبرنگاران و نویسندگان قومی امریکای شمالی است.
ssultanpour@yahoo.com
x
