بیان

مینا اسدی: بمباران

کودک فرصت نیافت که آخرین قطره ی چایش را بنوشد

فرصت نیافت که کفش

های کوچکش را به پا کند

فرصت نیافت که دفتر هایش را در کیف مدرسه اش جا دهد

فرصت نیافت که کودکی های تابستانی اش را تکرار کند

و فرصت نیافت که جوان شود

به ناگاه برقی در آسمان نیمه روشن سحرگاهی

صدایی بی مانند

و توقف زمان و زندگی

* * *

اینک کفش کوچکی بر درگاه

فنجان معلق چای

کیف وارونه

دفترهای پاره ی مشق

گواه آنست که دقایقی پیش از این سکوت مرگبار

شوق زندگی و عشق آفتاب این ویرانه بوده است.

از دفتر شعر: دریا پشت تردیدهای توست
بازگشت به صٿحه نخست