سوم ماه مه بیستمین سالروزازادی بیان رسانه ها گرامی باد

با ارزوی ازادی رسانه ها در ایران و داشتن رسانه های ازاد و مسول

در تمامی دنیا دولتها با رسانه های ازاد و مسول میانه خوبی ندارند و سعی در کنترل ان دارند.  تفاوت ایران و کانادا در زمنیه ولخرجی ها ی مالی مانند سو استفاده های مالی و هدردادن پول های مالیات مردم ( در ایران پول نفت ) در این است که رسانه ها استقلال نسبی دارند و نمی شود انها را با چند صد دلار خرید . قوه قضاییه قانونمند عمل می کند و بخشهای اگاه و روشنفکری جامعه نیزمسولانه تر برخورد و در موارد انحراف و فساد ، عمل می کنند. این رسانه ها هستند که به مردم انحرافات و فساد های مالی و سیاسی را گزارش می دهند و اطلاع رسانی می کنند. بجای دادگاه مطبوعات در ایران که مانند شمشیر داموکلس در ایران عمل می کند ، د رکانادا،  شکایت و سو کردن دست بسیاری را برای نوشتن و ازادی بیان می بندد.

اگهی دهندگان شرکتهای چند میلیاردی ، نقش در سیاست های کلی رسانه ها و یا عدم انتشار برخی از اخبار دارند. بدلیل ازادی اینتر نت امکان ازادی بیان وجود دارد ولی رسیدن به همه مردم ، محدودیت های فراوانی را دارد.

در کشورهایی مانند ایران ، تلویزیون ورادیو که دولتی هست و سانسو ر رسمی می شودو عموما هم دست چین شده هستندو غیر خودی ها ومستقل ها به ان راهی ندارند  وب لاگ نویس ها و روزنامه نگاران که در بخش خصوصی قرار می گیرند هیچ امنیت شغلی ندارند . مقامات و ادارات  پاسخگو نیستند .

درکشورهایی مانند کانادا سفید پوست های اهل رسانه و چند تایی رنگین پوست  امنیت شغلی دارند مانند سی بی سی و تورنتو استارو گلوب و اند میل  .  کسانی مانند پیترز منبریج حقوق هایی بالای 300 هزار دلار و هزینه های سفر برای پوشش خبری دارند .  اقلیت های قومی ورودشان به رسانه های اصلی بسیار سخت است .بنابراین صدایی از این اقلیت ها کمتر در رسانه های اصلی شنیده و یا دیده می شوند.  از سوی دیگر ، خوداقلیت ها بدلیل اینکه از کشورهای استبداد زده می ایند و بشدت به اگهی های چند ده دلاری نیاز دارند به خودسانسوری غم انگیزی دست زده اند که نتایج انرا می شود دید. صفحات فراوان آگهی و تعدا کمی مطلب که کمتر به مسایل ریشه ای کامیونیتی ها می پردازد زیرا نیاز به تحقیق میدانی و هزینه هست . از انجا که تقریبا به خبرنگاران و نویسندگان پولی داده نمی شود ، هم رغبتی برای تولید مطلب نیست و هم کیفیت ان جای سوال هست . بدلیل نداشتن پشتوانه مالی ، امکان پرداخت هزینه حداقلی برای پوشش مراسم و خبرها برای اقلیت ها ی کانادایی مانند کامیونیتی ایرانی بسیار اندک است .بنابراین منبع خبرها عموما رسانه های اصلی هست که از دید خودشان نوشته شده است والزاما نظرات و یادیدگاه کاملی نمی تواند باشد

با ارزوی داشتن رسانه های ازاد و مسول برای دفا ع از حقوق مردم در سراسر دنیا بویژه ایران وکانادا