با توهین به این بخش از فرهنگ ، فرهنگ مان بهتر نخواهد شد .
اظهار نظر های غیر مسولانه در مورد کرب زنی ( عزاداری ریتم دار با چوب
راه حل - ایران کشوری هست با فرهنگ ها و سنن مختلف که قرنها پیش شکل گرفته و هنوز پا برجا هستند ، اینکه چه بخش های ان مثبت و چه بخش هایی خرافی هستند نیاز به بحث کارشناسانه ( به معنی واقعی ان ) و نظرات اقشار مختلف مردم و پیروان ان فرهنگ و سنن دارد .
حق هر کسی هست نظر بدهد ولی بدون اگاهی عمیق نسبت به یک موضوع و اظهار نظر کردن بی خردی و غیر مسولانه می باشد
یکی از این سنت ها مراسم عزاداری امام جسین _ امام سوم شیعیان - در ایران هست که بر اساس مناظق مختلف تفاوت دارد . عزاداری درتهران از دیرباز با شهرستانها کمی متفاوت تر بوده است .
در هر حال شکی نیست که این موسیقی مذهبی غمگین که ریشه در ذات انسان وقدمتی به اندازه تاریخ و انسان اولیه وموسیقی طبیعت تا موسیقی تولید انسان ، داشته اشت ، در باقی ماندن عزاداری امام حسین در 14 قرن تاثیر جدی داشته است .
شعر و موسیقی در دورانی که تلفن همراه نبود و سوادنوشتن و خواندن چندان فراگیر نبود ، یک سنت را نسل به نسل و سینه به سینه منتقل و به بخشی از فرهنگ یک کشور وملت تبدیل کرده است
یکی از این مراسم ها مراسم کرب زنی هست که عمدتا در لاهیجان و سبزوار و برخی از روستاهای استان مرکزی هم اجرا می شود
اگر کسی با این شیوه اشنا نباشد ممکن است فکر کند که این افراد دارند دست و بشکن می زنند . شیوه مدرنی که در سالهای اخیر در تهران در بین مداحان مد شده است
میرعماد موسوی محقق لاهیجانی در این خصوص به خبرنگار ایسنا گفت
ی با اشاره به اینکه، کرب زنی در ایران کم‌نظیر یا بی‌نظیر است، می‌گوید: عزاداران دو قطعه چوبی تقریباً به اندازه یک مشت گره شده در دست داشته و با وزن مرثیه خاصی که مرثیه خوان‌ها آن را می‌خوانند، آنها را به‌هم می‌کوبند و قسمتی از مرثیه را به عنوان پاسخ مرثیه، تکرار می‌کنند.
کرب زنی در ایران کم نظیر یا بهتر بگوییم بی نظیر است و این مراسم در شهر لاهیجان، از دیرباز به طور ویژه و با شکوهی توسط عزاداران محله «شعربافان» (شوراب محله‌ای‌ها) اجرا می‌شود.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه گیلان، برخی(اهالی شعربافان) معتقدند مرحوم محمد ابراهیم غبرائی( متخلص به فانی) در سفری که اواخر قرن 12 هجری شمسی به کربلا داشت، این نوع ویژه عزاداری را دید و پس از جست‌و‌جو درباره تاریخچه و فلسفه وجودی آن در بازگشت به شهر خود (لاهیجان) با توجه به طبع شعری که داشت ریتم‌های جدیدی برای آن ابداع کرد و مرثیه‌هایی به زبان فارسی برای آن سرود و آن را در شب‌های دسته محله شعربافان به اجرا در آورد.
کرب زن‌ها در حالیکه اکثرشان لباس سیاه به تن دارند پاره چوبی استوانه‌ای شکلی به سنگینی 400 تا 600 گرم که از میان به دو برابر تقسیم شده و هر پاره تسمه‌ای چرمی پیکر خود دارد که در کف دست جای می‌گیرد و با تکه چرمی که به پشت دست بسته می‌شود و دست کرب زن در میان آن قرار می‌گیرد با حرکات مخصوصی این دو تکه چوب را در زیر پا و پشت سر خود در حالیکه خم و راست می‌شوند با ضرب آهنگ خاصی، یکنواخت به هم زده و به صدا در می‌آورند(با وزن مرثیه‌ای خاصی که مرثیه خوان‌ها آن را می خوانند آنها را به هم می‌کوبند و قسمتی از مرثیه را به عنوان جواب مرثیه، تکرار می‌کنند) یک چیزی شبیه به شکل عزاداری جنوبی که با سر و صدای فراوان آلات فلزی است.
این رسم علاوه بر لاهیجان در سبزوار، سمنان نیز اجرا می‌شود ولی آنها با شیوه‌ای متفاوت کرب‌ها را بر‌هم می کوبند. این مراسم در شب هشتم و همچنین در روز عاشورا توسط محله شعربافان اجرا می‌شود.
دو روایت برای این مراسم روایت می‌شود؛ این رسم بر جا مانده از دوران سیاوش است. آن روز که پیکر خونین سیاوش را از توران به ایران می‌آورند سوگوارانی که در پی او روان بودند سنگ بر هم کوفته و مویه می‌کردند.
وی با تشریح آیین "کرب زنی" در لاهیجان، اضافه کرد: مرثیه‌ها آن‌قدر حماسی، غم‌انگیز و تأثیرگذار هستند که اگر شخصی برای نفس عمل عزاداری در این مراسم شرکت کرده باشد، به راحتی لطافتی در دلش احساس می‌کند. اما متأسفانه عده‌ای بدون درک این نوع عزاداری، تلاش می‌کنند آن را تعطیل کنند.
اگر کانادایی ها این مراسم را داشتند حتما به عنوان یک فستیوال فرهنگی انرا تشویق می کردند .
لطفا به شعور میلیونها نفر که برای امام حسین عزاداری می کنند ، بی احترامی نکنید .
اگر کسی این مراسم را باور ندارد این اختیار را دارد که در ان شرکت نکند و به فرهنگ و اداب و باورهای دیگران احترام بگذارند .
با توهین و اظهار نظرهای غیر مسولانه و غیر مستند مسله ای را حل نخواهد کرد .
حضور چند هزار نفری کسانی که کشته شدن امام حسین را در تورنتو در دهه ماه محرم برگزار می کنند ، نشان از ریشه در فرهنگ بخشی از مردم ایران که اتفاقا همچنان در اکثریت هستند، دارد .
با توهین به این بخش از فرهنگ ، فرهنگ مان بهتر نخواهد شد .
وقتی تیرگان با حضور صدها داوطلب و کمک های مالی دولتی هر دوسال یک بار برگزار می شود که بخش دیگری از فرهنگ ایران را نمایندگی می کند ، در مقایسه با مراسم عزاداری عاشور ا که خود جوش و بدون کمک های دولتی هست ، به روشنی نشان ار عمق این فرهنگ در بین باورمندان دارند .
با توهین به این بخش از فرهنگ ، فرهنگ مان بهتر نخواهد شد . بجای توهین در بهتر برگزار کردن ان بخش از فرهنگ ایرانی که به ان باورد ارید بکوشید اجازه بدهید موسی به دین خود عیسی به دین خود . این حداقلی که باید از زندگی کردن در کانادا یاد گرفته باشیم .
راه حل - ایران کشوری هست با فرهنگ ها و سنن مختلف که قرنها پیش شکل گرفته و هنوز پا برجا هستند ، اینکه چه بخش های ان مثبت و چه بخش هایی خرافی هستند نیاز به بحث کارشناسانه ( به معنی واقعی ان ) و نظرات اقشار مختلف مردم و پیروان ان فرهنگ و سنن دارد .
حق هر کسی هست نظر بدهد ولی بدون اگاهی عمیق نسبت به یک موضوع و اظهار نظر کردن بی خردی و غیر مسولانه می باشد
یکی از این سنت ها مراسم عزاداری امام جسین _ امام سوم شیعیان - در ایران هست که بر اساس مناظق مختلف تفاوت دارد . عزاداری درتهران از دیرباز با شهرستانها کمی متفاوت تر بوده است .
در هر حال شکی نیست که این موسیقی مذهبی غمگین که ریشه در ذات انسان وقدمتی به اندازه تاریخ و انسان اولیه وموسیقی طبیعت تا موسیقی تولید انسان ، داشته اشت ، در باقی ماندن عزاداری امام حسین در 14 قرن تاثیر جدی داشته است .
شعر و موسیقی در دورانی که تلفن همراه نبود و سوادنوشتن و خواندن چندان فراگیر نبود ، یک سنت را نسل به نسل و سینه به سینه منتقل و به بخشی از فرهنگ یک کشور وملت تبدیل کرده است
یکی از این مراسم ها مراسم کرب زنی هست که عمدتا در لاهیجان و سبزوار و برخی از روستاهای استان مرکزی هم اجرا می شود
اگر کسی با این شیوه اشنا نباشد ممکن است فکر کند که این افراد دارند دست و بشکن می زنند . شیوه مدرنی که در سالهای اخیر در تهران در بین مداحان مد شده است
میرعماد موسوی محقق لاهیجانی در این خصوص به خبرنگار ایسنا گفت
ی با اشاره به اینکه، کرب زنی در ایران کم‌نظیر یا بی‌نظیر است، می‌گوید: عزاداران دو قطعه چوبی تقریباً به اندازه یک مشت گره شده در دست داشته و با وزن مرثیه خاصی که مرثیه خوان‌ها آن را می‌خوانند، آنها را به‌هم می‌کوبند و قسمتی از مرثیه را به عنوان پاسخ مرثیه، تکرار می‌کنند.
کرب زنی در ایران کم نظیر یا بهتر بگوییم بی نظیر است و این مراسم در شهر لاهیجان، از دیرباز به طور ویژه و با شکوهی توسط عزاداران محله «شعربافان» (شوراب محله‌ای‌ها) اجرا می‌شود.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه گیلان، برخی(اهالی شعربافان) معتقدند مرحوم محمد ابراهیم غبرائی( متخلص به فانی) در سفری که اواخر قرن 12 هجری شمسی به کربلا داشت، این نوع ویژه عزاداری را دید و پس از جست‌و‌جو درباره تاریخچه و فلسفه وجودی آن در بازگشت به شهر خود (لاهیجان) با توجه به طبع شعری که داشت ریتم‌های جدیدی برای آن ابداع کرد و مرثیه‌هایی به زبان فارسی برای آن سرود و آن را در شب‌های دسته محله شعربافان به اجرا در آورد.
کرب زن‌ها در حالیکه اکثرشان لباس سیاه به تن دارند پاره چوبی استوانه‌ای شکلی به سنگینی 400 تا 600 گرم که از میان به دو برابر تقسیم شده و هر پاره تسمه‌ای چرمی پیکر خود دارد که در کف دست جای می‌گیرد و با تکه چرمی که به پشت دست بسته می‌شود و دست کرب زن در میان آن قرار می‌گیرد با حرکات مخصوصی این دو تکه چوب را در زیر پا و پشت سر خود در حالیکه خم و راست می‌شوند با ضرب آهنگ خاصی، یکنواخت به هم زده و به صدا در می‌آورند(با وزن مرثیه‌ای خاصی که مرثیه خوان‌ها آن را می خوانند آنها را به هم می‌کوبند و قسمتی از مرثیه را به عنوان جواب مرثیه، تکرار می‌کنند) یک چیزی شبیه به شکل عزاداری جنوبی که با سر و صدای فراوان آلات فلزی است.
این رسم علاوه بر لاهیجان در سبزوار، سمنان نیز اجرا می‌شود ولی آنها با شیوه‌ای متفاوت کرب‌ها را بر‌هم می کوبند. این مراسم در شب هشتم و همچنین در روز عاشورا توسط محله شعربافان اجرا می‌شود.
دو روایت برای این مراسم روایت می‌شود؛ این رسم بر جا مانده از دوران سیاوش است. آن روز که پیکر خونین سیاوش را از توران به ایران می‌آورند سوگوارانی که در پی او روان بودند سنگ بر هم کوفته و مویه می‌کردند.
وی با تشریح آیین "کرب زنی" در لاهیجان، اضافه کرد: مرثیه‌ها آن‌قدر حماسی، غم‌انگیز و تأثیرگذار هستند که اگر شخصی برای نفس عمل عزاداری در این مراسم شرکت کرده باشد، به راحتی لطافتی در دلش احساس می‌کند. اما متأسفانه عده‌ای بدون درک این نوع عزاداری، تلاش می‌کنند آن را تعطیل کنند.
اگر کانادایی ها این مراسم را داشتند حتما به عنوان یک فستیوال فرهنگی انرا تشویق می کردند .
لطفا به شعور میلیونها نفر که برای امام حسین عزاداری می کنند ، بی احترامی نکنید .
اگر کسی این مراسم را باور ندارد این اختیار را دارد که در ان شرکت نکند و به فرهنگ و اداب و باورهای دیگران احترام بگذارند .
با توهین و اظهار نظرهای غیر مسولانه و غیر مستند مسله ای را حل نخواهد کرد .
حضور چند هزار نفری کسانی که کشته شدن امام حسین را در تورنتو در دهه ماه محرم برگزار می کنند ، نشان از ریشه در فرهنگ بخشی از مردم ایران که اتفاقا همچنان در اکثریت هستند، دارد .
با توهین به این بخش از فرهنگ ، فرهنگ مان بهتر نخواهد شد .
وقتی تیرگان با حضور صدها داوطلب و کمک های مالی دولتی هر دوسال یک بار برگزار می شود که بخش دیگری از فرهنگ ایران را نمایندگی می کند ، در مقایسه با مراسم عزاداری عاشور ا که خود جوش و بدون کمک های دولتی هست ، به روشنی نشان ار عمق این فرهنگ در بین باورمندان دارند .
با توهین به این بخش از فرهنگ ، فرهنگ مان بهتر نخواهد شد . بجای توهین در بهتر برگزار کردن ان بخش از فرهنگ ایرانی که به ان باورد ارید بکوشید اجازه بدهید موسی به دین خود عیسی به دین خود . این حداقلی که باید از زندگی کردن در کانادا یاد گرفته باشیم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر