با احترام به نظرنویسنده از انجا که تخصصی بود از حوزه من خارج است و د
رمورد ان نظری نمی دهم ولی یک سوالی که دارم این است در کانادا هزاران کرد (
ایرانی و غیر ایرانی ) زندگی می کنند. سالها هست که در کانادا این
مهاجرت و تبعید ناخواسته و خواسته انجام شده است . موارد زیادی را می بینم
که فرزندان نسل جدید کرد ، لباس کردی تنشان هست ولی مادر و یا پدر با انها
انگلیسی صحبت می کنند .
۲- در مورد ستم زبانی توسط رژیم ها شاه و خمینی که بر همه مردم و قومیت ها بوده است نیز یک واقعیت است ولی براستی چگونه حضور ۳دهه ای کردها د رخارج از کشور و به طور مشخص در کانادا رسانه جدی از تلویزیون و یا روزنامه دیده نمی شود . چگونه نهادهای اجتماعی کردها وجود ندارد . تنها چند تا مراسم به مناسب شهدا برگزارمی شود . یک برنامه تلویزیونی کردی ب دوساعته در تلویزیون ایرانی تورنتو توسط خانه کردستان به مدیریت اقای رحمانی اجرا می شد که ان هم بعداز یک سال بدلایل مالی دوام نیاورد که جای تاسف دارد .
در کانادا که کسی مانع درس خواندن فرزندان ما به زبان مادری نمی شوند . حتی می شود کودکان را در خانه درس داد و البته به انگلیسی امتحان داد.
براستی اگر مشکل فقط دولتهای دیکتاتوری باشند ما باید شامل رشد شگرفی در تعداد فارغ التحصیلان کرد در موسسات اموزش عالی در کانادا و دیگر کشورهای غربی داشته باشیم . اگر اماری وجود ندارد (که ندارد ) نشان می دهند کرد ها هم بخشی از فرهنگ خاورمیانه با تمامی نقاظ مثبت و منفی ان هستند . منجمله تمامی کم کاری های خودمان را و عدم اعتماد عمومی به جریانات سیاسی و افراد را صددر صد تقصیر دیگران بدانیم و خودمان را قربانی . برای حل مسله کردها قبل از هر چیز باید مسله قربانی بودن را پاسخی علمی برای نسل جوان و ایندگان داد. روزنامه نگار – تورنتو
تحلیلى بر "بیانیه شمارى از فعالان سیاسى و فرهنگى کورد"
۲- در مورد ستم زبانی توسط رژیم ها شاه و خمینی که بر همه مردم و قومیت ها بوده است نیز یک واقعیت است ولی براستی چگونه حضور ۳دهه ای کردها د رخارج از کشور و به طور مشخص در کانادا رسانه جدی از تلویزیون و یا روزنامه دیده نمی شود . چگونه نهادهای اجتماعی کردها وجود ندارد . تنها چند تا مراسم به مناسب شهدا برگزارمی شود . یک برنامه تلویزیونی کردی ب دوساعته در تلویزیون ایرانی تورنتو توسط خانه کردستان به مدیریت اقای رحمانی اجرا می شد که ان هم بعداز یک سال بدلایل مالی دوام نیاورد که جای تاسف دارد .
در کانادا که کسی مانع درس خواندن فرزندان ما به زبان مادری نمی شوند . حتی می شود کودکان را در خانه درس داد و البته به انگلیسی امتحان داد.
براستی اگر مشکل فقط دولتهای دیکتاتوری باشند ما باید شامل رشد شگرفی در تعداد فارغ التحصیلان کرد در موسسات اموزش عالی در کانادا و دیگر کشورهای غربی داشته باشیم . اگر اماری وجود ندارد (که ندارد ) نشان می دهند کرد ها هم بخشی از فرهنگ خاورمیانه با تمامی نقاظ مثبت و منفی ان هستند . منجمله تمامی کم کاری های خودمان را و عدم اعتماد عمومی به جریانات سیاسی و افراد را صددر صد تقصیر دیگران بدانیم و خودمان را قربانی . برای حل مسله کردها قبل از هر چیز باید مسله قربانی بودن را پاسخی علمی برای نسل جوان و ایندگان داد. روزنامه نگار – تورنتو
تحلیلى بر "بیانیه شمارى از فعالان سیاسى و فرهنگى کورد"
استقلال کوردستان ایران؛ شعاری اتوپیایی است
عمر شریف زاده
این اولین بار نیست که فعالان و
روشن فکران درون و بیرون جامعه کورد در ایران شاخ به شاخ هم مى شوند و
بطور یقین آخرین بار هم نخواهد بود. دوران جنبش اصلاح طلبى نقطه اوج این
درگیریها بود. باید انصاف داد که فعالین سیاسى درون جامعه کورد از متانت و
انعطاف بیشترى برخوردار هستند. دست یافتن به یک زبان مشترک فى مابین فعالان
بیرون و درون جامعه کورد ضرورت حتمى است و براى نیل به این مهم باید واقع
بینانه به توضیح و تشریح شرایط موجود پرداخت ، تفاوتها و ناهمگونیهاى جامعه
کورد در ایران را برشمرد و به آنها اعتراف کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر